Ты краiна мая – Беларусь!
Колькi слёз i крывi ты пабачыла!
Кожны трэцi казаў: «Я вярнусь!»
У сорак першым, да хаты, да мацi…
Уголас цяжка стагнала зямля,
Ружавелi крывавыя плямы.
Бацька, дзед, нават сын ваяваў –
Жах вайны ўсе спазналi так рана.
Трэск гармат, кулi свiст – у мiнулым,
Але памятаць, людзi, нам трэба:
Як дасталася неба нам над галавой,
Гэта яснае, мiрнае неба!
Ты краiна мая – Беларусь!
Васiльковая, любая, светлая!
Я шаную цябе, ганарусь,
Бо ў свеце ты – самая лепшая!
Хлебам пахнуць палi, сенажацi пяюць
I павольна калышуцца кветкi.
Пчолы шумна гудуць, ляцяць журавы
Над узгоркамі, пералескамі.
Ты краiна мая – Беларусь!
Край азёр галубых, наша спадчына!
Мiр на лепшай зямлi, шчасце дочак, сыноў…
Што яшчэ можна лепей чакаць мне?
Насця СЯДОВА.
г. Мсціслаў, Цэнтр дзіцячай творчасці.
Фота з сайта www.veselka.by.